Vrijdag 23 september 2022

Elke keer als er ergens een protest van vrachtwagenchauffeurs is horen we het weer: "Wij zouden ook iets moeten organiseren; wij willen ook gaan staken of protesteren."
Wanneer ergens wordt geprotesteerd lopen de berichten erover erg goed en geven veel chauffeurs commentaar.

Het bloed begint te kriebelen en we zien hier en daar berichten dat er groepen worden gevormd.
Het zou zeker mooi zijn wanneer we ons als beroepschauffeurs konden organiseren, maar in de realiteit is het erg moeilijk om in Nederland een protest of staking voor elkaar te krijgen.
We zijn niet zoals de boeren of de Canadese chauffeurs eerder die grotendeels eigen baas zijn en niet in loondienst werken. Als Nederlandse chauffeurs hebben we dus altijd de medewerking van de werkgevers nodig en daar knelt het natuurlijk erg.

Dan hebben we ook nog eens te maken met een versnipperd Europa. De chauffeurs van Nederland kunnen wel iets opzetten, maar onze collega’s uit het buitenland doen daar niet aan mee. Ruim 60% procent van alle vrachten in Nederland wordt niet uitgevoerd door Nederlandse chauffeurs, dus we zijn ook altijd in de minderheid. Het blokkeren van de snelweg mag na de staking in de jaren 80 niet meer, waarmee de overheid ons nog een wapen heeft ontnomen. Staken mag nu alleen voor de poort van een bedrijf, wat natuurlijk weinig impact heeft en waarbij men alleen zijn eigen werkgever benadeelt. De bonden kunnen dan ook alleen maar af en toe oproepen tot langzaam rijden op een snelweg of een keertje toeteren.

Geïnspireerd door meerdere protesten werden er afgelopen jaar in kleine colonnes routes in Nederland gereden om te protesteren. We benadrukken dat dit op zondagen was, omdat de chauffeurs dan niet hoeven te werken. Toch kan een werkgever het ook dan nog tegenhouden doordat het wel telt als rijtijd en er ook brandstof wordt verbruikt; daarbij is het voertuig ook van de werkgever. Aan de andere kant is de aandacht en daarmee reclame de werkgevers ook wat waard en daarom willen zij er nog weleens aan meewerken.

Het blijft voor een chauffeur erg lastig om zijn stem te laten horen als er geen hulp is en als de neuzen van werkgevers en werknemers niet de zelfde kant op staan. Daarom blijft de eerste stap om sterker te worden jezelf bij een organisatie aansluiten, maar we begrijpen ook dat veel chauffeur weinig te besteden hebben omdat de lonen al jarenlang achterblijven bij de economie.

We weten dat de stakingskas van de grote rijke vakbonden als FNV en CNV al tientallen jaren niet is aangesproken voor de chauffeurs en dat wil heel wat zeggen als je weet dat hun leden daar al die jaren wel maandelijks een fiks bedrag voor hebben neergeteld. Daarom mogen deze grote rijke vakbewegingen wat ons betreft de hand ook wel eens van de knip halen, zeker als je hoort dat alleen de FNV al ruim 730 miljoen in kas heeft. Daarbij weten alle chauffeurs ook wel dat het na 40 jaar hoog tijd is dat iemand echt opstaat om hun welzijn te verbeteren.

Ook wij lopen telkens weer tegen muren aan, maar omdat de aanhouder wint blijven we het toch proberen met onze goedbezochte platforms en een lidmaatschap voor maar € 30 per jaar. Met toch wel enige trots kunnen wij zeggen dat we in een paar jaar tijd al meer hebben voor elkaar hebben gekregen dan de reuzenbonden in 40 jaar. Wij zijn blij met de leden die we nu al hebben en het verheugt ons ook dat er elke dag wel een paar bij komen, zodat ook wij kunnen schermen met betalende leden.

Let op: we zeggen zeker niet dat je lid van onze organisatie moet worden, maar wel dat het verstandig is je ergens bij aan te sluiten.

Op dit moment zijn we aan het bouwen en onderzoeken wat nodig is om een vakbeweging neer te zetten die uitdrukkelijk de wensen van de beroepschauffeurs kan vertegenwoordigen. Zie het filmpje en wordt lid zodat we dit snel kunnen bereiken. Pressiemiddelen moeten ingezet kunnen worden.